Tasje

Zou het kloppen, dat spreekwoord van derde keer goede keer?
Vorig jaar naaide ik voor het lentefeest van mijn dochter een tasje waarin ze enkele spulletjes kwijt kon. Zij koos het stofje, ik tekende een modelletje, niet te groot, niet te klein.
Het tasje vergezelde haar vanaf toen elke dag.
Onlangs scheurde het schouderlint door dagelijks gebruik dus vroeg ik haar om een nieuw stofje te kiezen.
Omdat ze niet meteen iets vond tussen de vele stofjes die mijn kasten vullen, koos ik zelf iets uit waarvan ik dacht dat het bij haar rustige karakter en stijl paste. Het schouderlint werd ditmaal goed verstevigd.
Mis gegokt.

Liever wilde ze eentje in onopvallend grijs.
Dus maakte ik eentje uit onopvallend grijs leder, met een contrasterend poezenstofje op de klep.

U raadt het al, ik gokte weer mis. De knoop vond ze 'lelijk' en het stofje op de klep was te druk en te contrasterend.
Eergisteren koos ze na lichte druk, een ecru lederen lap. Ik laat u binnenkort het resultaat zien. En een tevreden dochter als dat spreekwoord klopt.

En poes Toulouse, die heeft vandaag een slaapplekje gevonden op haar bed. Een bed dat een dikke week onbeslapen blijft, door haar dan toch.